یادی از احمد ربانی؛ رفتگر یک میلیارد تومانی

بازتاب خبر رفتار پسندیده این رفتگر زحمتکش نه فقط در رسانه‌های داخلی، که در رسانه‌های خارجی نیز پررنگ بود. به طوری که نام احمد ربانی؛ رفتگر گم‌نام بجنوردی چند روزی بر صفحات روزنامه‌ها و سایت‌های خبری داخلی و خارجی نقش بست.

برای یادکردی از این شهروند پاکدست ایرانی و همچنین ارج‌نهادن به رفتار اخلاق‌مدار او، گفت‌و‌گو و برخی از تصاویری که سال گذشته از وی در رسانه‌ها منتشر شد انتخاب شده است.

بازنشر گفت‌گو با احمد ربانی

پاکدستی ثمره آموزه‌های پدری فداکار و معلمی با ایمان

احمد ربانی پدر و معلم دوران ابتدایی‌اش را تاثیرگزارترین افراد در زندگی خود عنوان کرد.

وی با بیان اینکه پدرش کشاورز بوده و در یک خانواده 8 نفری بزرگ شده است افزود: پدرم از دوران کودکی همواره من و چهار برادرم را به کار، فعالیت و امیدواری به لطف خدا سفارش می کرد.

وی اضافه کرد: از دوران کودکی در روستای حمید بجنورد پس از تعطیل شدن مدرسه برای امور مزرعه و نگهداری دام، همواره کمک حال پدرم بودم.

ربانی گفت: مرحوم پدرم همیشه اعتقاد داشت کار عیب نیست بلکه بیکاری و امیدواری به ثمره تلاش دیگران، بزرگترین عیب انسان است.

وی در ادامه اظهار داشت: علاوه بر پدر، معلم دوران ابتدایی ام نیز، تاثیر بسیار زیادی بر رفتار و تفکر من داشته است.

این رفتگر امین بجنوردی که دوران ابتدایی خود را در دبستان امام خمینی( ره) بجنورد گذرانده است افزود: در این دبستان آقای قلی زاده، فراش مدرسه که گاه گاهی در صورت نبود معلم تدریس نیز می کرد تاثیر زیادی بر من گذاشت.

وی اظهار داشت: این انسان بزرگوار که تلفیقی از یک معلم و نظافتچی بود، با اخلاق نیکو و نصایح پدرانه اش همواره بهترین راهنمایم بود، که یاد وخاطره اش همچنان در ذهنم باقی مانده است.

احمد ربانی که تا سوم راهنمایی بیشتر درس نخوانده است گفت: دوره راهنمایی را در مدرسه ابوریحان بیرونی بجنورد، تحصیل کرده ام.

وی عنوان کرد: متاسفانه نتوانستم بیشتر از سوم راهنمایی درس بخوانم اما کوچه های این شهر مسائلی را به من آموختند که شاید در هیچ دانشگاهی یاد نمی گرفتم.

همیشه پای یک زن در میان است!

رفتگر ده میلیارد ریالی بجنورد، در ادامه از تلاش های خانواده اش در مسیر سخت زندگی به خبرنگار ما گفت که همسرش هیچ گاه برای سختی ها و ناملایمات زندگی وی را تحت فشار نگذاشته است.

وی با بیان اینکه با داشتن دو فرزند و در شرایط سخت زندگی، همواره خدا را شاکر بوده ایم اظهار داشت: با وجود اینکه می دانم در بسیاری از مواقع زندگی طاقت فرسایی داشته ایم اما همسرم در تمام این لحظات پشتیبان و یاورم بوده است.

ربانی گفت: همسرم بیشتر از هر کس دیگری از اینکه من این کار درست را انجام داده ام خوشحال است، زیرا که هر دو اعتقاد داریم لقمه حرام تا هفت پشت بر روی فرزندان ما تاثیر می گذارد.

گوشواره‌ای که سبب خیر شد

احمد ربانی در ادامه از قضیه گم شدن گوشواره محدثه دختر 6 ساله اش گفت و اینکه چگونه این گوشواره سبب خیر شد.

وی اظهار داشت: در چند روز گذشته که برای خرید به بازار رفته بودیم صاحب مغازه من را شناخت و در مورد قضیه کیف ده میلیارد ریالی از من سوال کرد.

وی افزود: در جریان صحبت با این مغازه دار، بحث به گوشواره دخترم که سال قبل مفقود شده و دیگر خبری از آن نشده بود به میان آمد.

احمد ربانی بیان کرد: وقتی مغازه دار صحبتم را در مورد گم شدن گوشواره دخترم و پیدا نشدن آن شنید از من مشخصات گوشواره را پرسید و وقتی به او نشانی های گوشواره را دادم، او در کمال ناباوری مدعی شد که گوشواره دخترم را پیدا کرده و چون هیچ نشانی از صاحبش بدست نیاورده آن را به مسجد محل تحویل داده است.

وی افزود: من به مغازه دار گفتم که اگر آن گوشواره را به مسجد داده اید کار خوبی بوده و من دیگر پی گیر آن نمی شوم.

ربانی در ادامه اظهار داشت: پس از گذشت چند ساعت که من به منزل آمده بودم ،آن مغازه دار با من تماس گرفت و گفت که متولی مسجد تمام مشخصات گوشواره را صحیح دانسته ولی گویا آن را برای امور خیریه مسجد به فروش رسانده است.

وی گفت: این اتفاق برای من که پس از یافتن یک کیف ده میلیارد ریالی آن را به صاحبش پس داده بودم نشانه ای روشن از لطف خداوند بود.

کوچه هایی که مسئله آموز صد مدرس شدند

احمد ربانی در مورد نحوه کار خود پس از یافتن این کیف گفت: اکنون نیز همانند سابق و بر اساس شیفت بندی قبلی جاروی خود را به دست گرفته و به کوچه های شهر می روم.

وی در مورد عکس العمل دوستان و همکاران خود اذعان داشت: برخی از آنان اعتقاد دارند اینکه کیف را تحویل دادم کار اشتباهی بود اما اکثریت آنها من را برای این کار درست تحسین کردند.

ربانی تصریح کرد: اگر صد بار دیگر نیز اموالی را پیدا کنم که متعلق به دیگران باشد بدون هیچ گونه چشمداشتی تحویل خواهم داد.

وی افزود: در همین مورد نیز هیچ گونه چشمداشت پاداشی، نه از ناحیه صاحب کیف و نه از ناحیه مسئولین شهرداری نداشته و ندارم.

این رفتگر پاکدست بجنوردی، با بیان اینکه رعایت حق وظیفه هر مسلمانی است تصریح کرد: من این کار را به خاطر اعتقاد و عقیده ام به مال حلال انجام داده ام و انتظار تشویق و تعریف از کسی ندارم.